im proud of myself coz this day i finally learn how to swim
hehehe... i know its mababaw pero all my life takot ako sa tubig there are many people who volunteer to teach me but im so stubborn and sobrang mapride, isa pa cnu ba hndi matatakot kung tuturuan kng magswim sa dagat... hello?! wala pa akong balak malunod noh! at saka i never want to die na pangit ako.. hehehe

ilang beses ko na kcng cnabi na sa pool na lng pra nmn matuto akong magswim... and finally kanina we went to the pool, medyo marami nga lang tao pero ok na rin... i ask my nephew intructions on how to swim(buti pa xa marunong samantalang ako katanda-tanda na di pa marunong) magaling nmn akong makinig sa intructions at natuto ako... ung una... ilang beses akong nakainom ng tubig(and pangit ng lasa!)

im talking about myself...
here i am complaining about body ache when it is my fault that i have to endure this pain

masyado kc akong mayabang at napakataas ng pride
ayoko kong magpatalo lalo na at alam kong kaya ko pa...

yesterday i have learned how to swim at since marunong na ako... nag-aya na akong magracing agad (yabang ko noh?)
ilan beses pumasok sa ilong ko ung tubig but then it didn't stop me(stubborn tlga!) nananakit ung braso ko ngaun kc ayaw kong paawat!

and guess what... magsswimming ulit kmi bukas
hehehe i can't wait

argh... nakakainis nmn! magpapasukan na... hndi nmn sa hindi ko naenjoy ung vacation ko andami ko ngang natutunan kaso lang bitin!!!

pero mis ko na rin ung mga frens ko... ang ayoko lng ung makita ung mga kinaiinisan ko sa skul. well i can always pretend they dont exist

mejo natatakot lng nmn ako kc may panggabi ung schedule ko and im not used to staying at the street at night... haaaayyy mamaya maholdap pa ako! wala nmn clang makukuha sakin wahahaha

mejo napaisip nga ako na kelangan ko na tlga ng boyfriend pero ayoko pa rin... di ko cla kelangan! pampagulo lng cla... i can take care of myself! isa pa masaya akong maging single... walang worries at di pa ako magkakaroon ng pimples dahil sa kunsumisyon and i dont need to kip my allowance pra lang may pambili ng ipangreregalo! ahehehe

i've realized that this past few days....
and we(my friends) keep on saying that (mukhang magiging motto na nga ata nmin toh eh!) sobrang nakakapressure... ang hirap maging 3rd yr. so far ive got to thank GOD for saving me from this situation.... hindi ko tlga kakayanin lalo na at may mga personal problems akong iniintindi rin... sabi ko nga magbibigti na ako

feel ko nga bibigay na katawan ko... ngaun ko lng narealized na ang hirap magbyahe kasalanan ko pumili ako ng malaung skul...

wla kming pasok... mabuti dahil sa aking palagay ay maooverfatigue na ako! kinakarir nmin ngaun ng mga frens ko ang pag-aaral... wish ko lng noh, maappreciate cla ng mga prof nmin! ako di ko kelangan nun, ang gus2 ko lang malaman eh kung tama ang gngwa ko... but i think im pushing myself too hard.... mabuti un kc lagi ko na lng gingwang laro lahat (sigh*)

i can't help underestimating myself pero pag ang iba ang gagawa nun di ko kyang tanggapin (ang labo) gus2 ko kc ako lng nanlalait sa sarili ko in the same way i dont need any compliments coming from them... gus2 ko rin ako lang gumagawa nun! may mata nmn ako to know what im doing...

myfren: bkit mo xa pinakawalan, mahal mo nmn pla xa?

me: kc masasaktan ko lang xa!

myfren: mahal mo tpos sasaktan mo? pano mo nmn xa masasaktan?

me: kc di ko xa kayang ipagtanggol at ayokong macra ung tiwala sakin ng mga magulang ko...

myfren: baka pagsisihan mo yan bandang huli...

me: ok lng... tanggap ko na un