ANG MGA BABAE TALAGA…

*grabe. usapang lalake*


*sindi ng yosi*


*hithit*


*buga*

musta na, pare? Ako, okay lang. Eto. Nagmumuni-
muni. Nag-iisip.
Minsan talaga may mga bagay na hindi ko
maintindihan. Ewan ko ba.

*hinga ng malalim*


Bakit ba ganun pare, ilang beses ko na pinag-
aralan pero lagi na
lang lumalabas na parang kahit 'sang anggulo mo
tingnan, hindi
nagiging patas para sa mga lalake ang ilang bagay
pagdating sa
pagmamahal.

*tingin sa stars*

Minsan naiisip ko, alam kaya ng mga babae ang
hirap ng lalake na gumawa ng first move para
magtapat ng pagmamahal? E yung hirap na
dinadaanan sa panliligaw at pagsuyo sa mahal nya?
Ang feeling ng masaktan pag nabasted? Malamang-
lamang siguro, hindi ano. Wala naman yata silang
alam sa mga paghihirap naten e. Ang alam lang ata
nila e
mamili, manakit, at magsaya. Tingin mo?

*tingin sa malayo*

Lagi naman ganun. Una pa lang, lalake na ang
naghihirap. Hassle saten ang panliligaw pero bago
pa yun, kung ano pang diskarte ang gagawin naten
para masabi naten sa kanila na mahal natin sila.
Alam kaya nila yun? Mahirap magsabi na mahal mo
na yung babae, diba? Tapos liligawan
pa naten. Patutunayan na mahal nga sila. Susuyuin
to-the-max.
Maghahatid sa bahay, tutulungan, sasabayan,
palalamunin,
pagtyatyagaan, lahat na. Kulang na lang e
pagsilbihan mo nang
walang sahod. At ano ang kapalit? Well, depende
sa trip nila. Oo tol, sa trip lang nila. Wala
silang pake kesehodang mahal natin talaga sila.
Basta ang alam nila, pag di nila tayo trip, isang
malaking HINDE ang makukuha naten, kahit umiyak
pa tayo ng dugo o lumuhod sa mga asing buu-buo.
Para lang silang namimili ng damit na di man lang
sinusukat
bago ayawan. Kaya kahit mahal na mahal na mahal
na mahal natin, sorry tayo. Hindi nila alam kung
mahal mo sila. Kailangan mong maabot ang kanilang
mga standards o uuwi ka lang na bad trip, iiling-
iling, at minsan, luhaan.

Wala tayong magagawa, marami silang alibi.

"hindi pa 'ko ready eh..",

>"sorry pero i think we should just be frends..",

"HA? Uhhmm..nagpapatawa ka ba? hahahaha.."

"better luck next time na lang muna, okey lng?",

"para lng kitang kapatid e.."

yaddah yaddah. isang malaking pagsasaklob ng
langit at lupa 'yon para saten.

*kuha ng bote ng beer*

*lagok*


*lunok*


At hindi lang 'yon tol. Sa pre-relationship stage
pa lang yon.
Pag sinagot na nila tayo, satin pa rin ang
hassle. Tayo daw ang mga lalake kaya tayo ang
hahawak ng relasyon. Tayo ang aayos kung may
gulo; tayo ang dapat magpapakabait; tayo ang
magtatyaga; tayo ang magiging devoted at
faithful; tayo, tayo tayo.


Sila? Ummm? Teka, isipin ko.



Ayun. Sila ang magsasabi kung anong oras kayo
dapat magmeet; sila ang magtetext ng mga mushy
at kabalbalang texts; sila ang magdedemand sayo
ng kung anu-ano; sila ang magbabawal; sila ang
magsasabi kung kelan ka dapatmag-shave, kung
kelan ka pwedeng tumawag sa bahay
nila, kung kelan sila di dapat bad tripin dahil
meron sila, at
kung kelan ka korni. Ewan. Ganun ata talaga.


*kuha ng bote ng beer*

*lagok*


*lunok*


Hindi pa yun tapos pare, dahil dapat tayo ang
bahala kung ano ang magiging takbo ng relasyon.
Pag maganda, edi okay. Pag may problema,
kasalanan naten. Haay buhay. Minsan talaga kung
tutuusin sakit sila ng ulo. Kaya lang mahal
naten kaya di na natin iniintindi yun.


*hinga ng malalim*


Pero alam mo tol, feeling ko mas sincere pa tayo
magmahal sa
kanila. Alam mo yun, iba tayo magmahal e. Hindi
lang parang laru-laro lang. Seryoso. At kung
magmahal man tayo, lubus-lubusan. Mas mature.
Hindi yung parang pambata lang gaya nila na
kesyo magseselos-selos, iiyak-iyak, iina-inarte,
dadradrama, at kung anu-ano pa. Hindi lang
kababawan. Ka-mushyhan. Kababaihan. Iba tayo pag
nagmahal.

*hinga ng malalim*

*tingin sa malayo ulit*


At ito pa ang pinakamasaklap.

*singhot*


Ang ending ng relasyon. Sa mga panahong 'to,
either sawa na
sila, hindi na tayo trip, may nahanap na silang
better saten, o kaya they need f*cking space and
time muna. Bad trip no? Wala na naman tayong
choice. Sila ang masusunod.

At ano pa ang kasamang hassle don? Syempre wasak
na ang imahe naten. Tayo ang lalabas na may
kasalanan. Na playboy. Na nagpapaiyak.

*iiling*

Tayo siyempre ang mga antagonist at sila yung mga
bidang inaapi at parang mga pusang iiyak-iyak.
Ang ending: mag-ooffer sila ng "friendship" kuno
matapos tayong pagsawaan, lahat ng gifts naten
nasa kanila, sawi tayo sa pag-ibig, "player" na
ang image naten, at higit sa lahat, mag-iisip
kung papaano ipagpapatuloy ang buhay. Maiiwan
tayong tulala, mag-iisip kung saan nagkamali,
mamomroblema sa pag-aadjust sa pagiging single,
at di na naman makakatulog.

Haay buhay. Ang hirap maging lalake. Lagi ka na
lang naiiwan sa
ere. Ano? Hindi ka na nagsalita? In-love ka no?

Ako, kamusta? Eto. Yoyosi-yosi. Bubuntong-buntong
hininga.
Titingin-tingin sa bituin. Mumuni-muni. Lalagok-
lagok ng alak.
Ang mga babae talaga, oo.





ANG MGA LALAKI TALAGA…


Kaming mga babae na naman ang nakita. Lalake,
agrabyado. Lalake, kinakawawa. Lalake, hindi
maintindihan. Hmmp, parang masyado yatang nagisa
ang mga kabaro ko.

Tungkol sa pagiging patas sa ngalan ng pag-ibig,
kami naman ang laging talo a, hindi kayo. Kami
ang laging lugi, kami ang laging nawawalan at
iniiwan.

Kapag ngumiti ka na ng konti, nag-ayos ng konti
pagkakamalan ka nang malandi. Hindi
pangseryosohang relasyon. Marinig lang nila na
malakas kang magsalita, palengkera ka na. T.O.
kagad sa kanila iyon. Mahilig silang tumingin sa
mga babaeng sexy manamit, kulang nalang makita na
kaluluwa. Pero kapag babaeng seryosohin at
gustong ligawan dapat disente, dapat mala-anghel
ang mukha, dapat mukhang inosente. Tapos
kami pa raw ang mahilig mamili? Parang baliktad
yata?

Ok, ayan nanliligaw na si lalake. Dapat pakipot
ka para suyuin
ka, para habulin ka pa lalo. Kapag hindi ka naman
nagpakipot "easy to get" naman ang tingin sa iyo.
Hindi ka na seseryosohin. Sino bang may sabing
magpaalila kayo, di naman namin hawak ang buhay
niyo. Natural lang na magtiis kayo, may gusto
kayo sa amin eh. Kapag nakuha niyo na iyon wala
na lahat ng mga paghihirap niyo, babaliktad na
ang sitwasyon kami naman ang mamromroblema. Para
lang kayong may gustong bilhin na bagay. Upang
mabili ito kailangan munang magsakripisyo,
magtipid, magtiis. Pag nabili na at napagsawaan
wala na,
balewala na. Diyan ka na sa tabi-tabi. Tawagan
nalang kita pag trip ko o kaya'y pag may gusto
akong ipagawa sa iyo.

Ano pa ba? E di sinagot mo na diba. Utang naloob
pa natin yun. Dahil naghirap daw sila sa
panliligaw dapat masuklian natin iyon ng higit
pa. Sa umpisa kailangan malambing ka, maayos at
laging magsisilbi sa kanya.

Ayaw daw nilang humawak ng relasyon, pero kapag
ikaw naman
ang nagmando, aba, masasakal naman. Sasabihin pa
sa iyo "demanding" ka. Meron ka pang maririnig
na "I think we need space" at kung anu-ano pang
ek-ek.

Sino rin may sabing di dapat kami magpakabait,
maging devoted at faithful? Kapag kami ang
sumaway niyang mga iyan, iba na
ang tingin sa amin. Malandi na kami, haliparot,
pakawala, makikay at kung anu-ano pang mga bansag
ang itatawag sa amin. Kapag kayo gumawa noon, ok
lang. Lalake kayo eh, macho kayo pag ginawa niyo
iyon. Kaya kami. Walang magawa. Magpapakaburo at
magpapakamadre nalang. Kapag nagloko na kayo ano
pa bang magagawa namin? Eh di iiyak nalang. Wala
namang ibang magagawa eh.


Tungkol naman sa tinatawag niyong pagdedemand
namin. Hindi kami nagdedemand! Karapatan lang
namin iyon. Karapatan namin na lambingin niyo
kami, icheck at ipakita sa amin na mahal niyo
kami.

Hindi rin ibig sabihin na mas sincere kayo sa
amin. Seryoso rin
naman kami ah. At ang maturity wala yan sa edad.
Mas maaga nga kaming magmature sa inyo. Ang isang
19 year old na lalake eh, isip 15 pa yun. It
follows iyan sa lahat ng age group. Mas mataas pa
nga kung minsan ang pagbawas ng level of
maturity. Kayo na ang mag-math. Pati yung pag-
iyak namin pinupuntirya niyo. Kesyo drama daw.
Diba kapag umiyak ka nagbuhos ka ng emosyon
diyan. Ano tingin niyo sa amin mga artista?!


Alam niyo iyon? Yun bang kulang nalang ay lumuha
ka na ng dugo, pero hindi ka pa rin papansinin.
Sasabihan ka pang tigilan na ang pagdradrama.
Hindi nila kami maintindihan kapag nagseselos
kami. Bakit naman kami magseselos kung wala
kaming nakikita? Mas iba kaming magmahal. Mas
masarap.


Kapag natapos na ang lambingan, eh di siyempre
iwanan blues na. Kami pa raw ang nagsawa, kami pa
raw ang nagtritrip lang. Sino ba ang lumalayas
kapag may nakita nang bago, sino ba ang mayabang,
sino ba ang nagmamalaki? Kami ba? Kami ang walang
choice. Kasi ang babae pag sinabing "break na
tayo" lambingin lang iyan ng konti balikan blues
na iyan. Kapag ang lalake ang umayaw, pucha,
bahala ka diyan. Kahit mag-tambling ka pa sa
harap niya. Wa-epek. Umiyak ka ng bato. Wa-epek.
Tsk, tsk, tsk. Tapos sila pa raw ang kawawa. Post-
break up, mahal pa ng babae si lalaki.
Sasamantalahin ni lalaki.
Magpapagawa ng kung anu-ano. Naaalala ka lang
kapag may
kailangan sa iyo. Kapag pumangit ka after the
break up, magpapasalamat sila na iniwan ka nila.
Kapag gumanda ka naman, ipagkakalat nila sa buong
sangkatauhan na naging girlfriend ka niya. Sala
sa init sala sa lamig talaga.


Ano ba namang buhay to? Ang hirap ding maging
babae ano. Kala nila laging sila nalang. Lagi rin
kaming naiiwan sa ere. In-love din kami.

Ang mga lalake talaga, oo.